JW Roy

Jan Willem Roy (Eindhoven, 12 augustus 1968) is a Dutch singer-songwriter. He released his First album in 1997. His first four albums are in the English language, in 2005 he recorded his first Dutch album. He is assisted by his albums by famous (Dutch) artists include: Ilse DeLange, Counting Crows, Freek de Jonge, Guus Meeuwis, Nynke Laverman and Fernando Lameirinhas. Together with Gerard van Maasakkers he made the song "If you ever" based on his song ‘’Broken Wings’’. The Brabant-language song became a modest hit. In 2008, translated from Maasakkers number into Dutch. He also focused on the text, the Action Ticket for Tibet, where attention was drawn to the situation of many Tibetans in exile. The formation "Ticket for Tibet", where Roy back in it attained on April 18, 2008 with this new version of "If you ever" first in the single-top-100. /// In 2010 brengt de zanger uit Knegsel wederom een Nederlandstalig album uit genaamd 'Weet het zeker'. Dit album kan gezien worden als een Nederlandstalig americana album, met een vleugje pop en soul. Aan dit nieuwe album is ook een nieuwe theatertour gelieerd (JW Roy weet het zeker), waarmee JW Roy zijn nieuwe nummers in de zalen ten gehore brengt. JW Roy verrast begin 2008 met een buitengewoon sterk Nederlandstalig album. Magnifieke Nederpop met onmiskenbare rootsinvloeden, variërend van breekbare ballades tot robuuste rockers. Geproduceerd door multi-instrumentalist JB Meijers (De Dijk, Acda en De Munnik, Frank Boeijen, Daryll-Ann, Ellen Ten Damme), die zorgde voor een moderne volle sound, waardoor Roy’s zesde album geknipt lijkt voor veel radio-airplay. Liefhebbers van het eerste uur zullen de americana-feel van zijn vroegere platen herkennen in ontroerende nummers over de dood van zijn moeder (Tijd) en de dopingperikelen van wielrenner Erik Zabel (Niet alleen), om maar te zwijgen van het vertederende liefdesliedje met Ilse DeLange (Ik weet dat jij er bent). Als vanouds zingt JW over zaken van het hart als vriendschap, trouw en liefde - altijd romantisch, direct en nooit zoetsappig. Rick de Leeuw heeft vier teksten geschreven, waaronder het door hemzelf voorgedragen gedicht Mijn vriend, dat overgaat in een gloedvol duet van JW en Guus Meeuwis. Beide Brabanders hebben in 2007 nauw samengewerkt aan Hemel nr. 7, het binnen één dag met goud bekroonde album van Meeuwis. Vandaar dat JW inmiddels co-auteur is van liefst twee nummer-1-hits (Tranen gelachen en Proosten). Jan Willem Roy (1968) start zijn muzikale loopbaan op veertienjarige leeftijd met dorpsvrienden in de rockgroep Sez You. Hij is zanger/gitarist van een heel scala aan bands voordat hij begin jaren negentig Le Roi formeert met de latere drummer van K's Choice. Halverwege de jaren negentig treedt de Brabander voor het eerst nationaal voor het voetlicht als finalist van een singer-songwriters-competitie in het radioprogramma KRO's Country Time. Samen met toetsenist Roel Spanjers en bassist Kees Spruijt begint JW in 1996 The One Night Band, die verder bestaat uit gitarist Richard van Bergen (momenteel actief in Shiner Twins) en drummer JJ Goossens. Een jaar later verschijnt het debuut 'Round Here, dat wordt onthaald als een rootsplaat van Amerikaanse klasse. Met zijn One Night Band treedt Roy veelvuldig in het land op. Daarnaast toeren ze diverse malen door de Verenigde Staten. Zo staan ze op het gerenommeerde South By South West-festival in Austin, Texas en geven ze een drietal shows tijdens de Chet Atkins' Musician Days in Nashville, Tennessee. Samen met Ilse DeLange zingt Roy een duet in het populaire tv-programma Heeren van Amstel Live. Begin 1999 verschijnt Deeper Shades, dat net als het debuut lovend wordt ontvangen. Het bescheiden singlesucces van de southern soul-ballade 6th Street zorgt overal in Nederland voor goed gevulde zalen. Ook het buitenland toont belangstelling, getuige tournees door Duitsland, Zwitserland, Zweden, Denemarken en Schotland. Begin 2001 besluit The One Night Band er na vijf jaar een punt achter te zetten. JW concentreert zich op het schrijven van nieuw repertoire en zoekt daarbij naar een rauwere sound. In BJ Baartmans vindt hij de geschikte co-producer, terwijl JB Meijers de eindmix voor zijn rekening neemt. Het stevig rockende resultaat heet Keep It Coming ligt voorjaar 2003 in de winkels. JW wordt op Keep It Coming ondersteund door gitaristen Ruud van den Boogaard (ex-Sez You!) en Eric van Dijsseldonk, bassist Nico Heilijgers en drummer Gabriël Peeters, aangevuld met Roel Spanjers. De meesten van maken ook deel uit van de nieuwe podiumgroep, waarmee hij een jaar lang door Nederland trekt. In 2003 wordt JW opnieuw uitgenodigd voor het South By South West-festival in Austin. Eenmaal terug in Nederland begint hij ideeën voor een volgend album uit te werken. Anders dan voorheen gaat JW niet met een volledige band de studio in, maar begint hij alleen met producers Kees Spruit en Gabriël Peeters, waarbij laatstgenoemde als multi-instrumentalist zijn stempel drukt op de arrangementen. Vervolgens nodigt Roy bevriende muzikanten van diverse pluimage uit om een bijdrage te leveren. Zo is er niemand minder van de partij dan Chuck Leavell, al een kwart eeuw de vaste pianist en organist van The Rolling Stones en voorheen actief bij The Allman Brothers Band, Eric Clapton, George Harrison en The Black Crowes. Het indringende resultaat heet Kitchen Table Blues, een overwegend akoestisch album waarop Roy de blues bezingt, wat hij op zijn eigen onmiskenbare wijze doet in de beproefde Americana-stijl. Onrust, passie, schuld en twijfel vormen de rode draad in deze herstkleurige verzameling verhalen uit het echte leven. Kitchen Table Blues verschijnt voorjaar 2004, waarna Roy gaat toeren met een nieuwe begeleidingsgroep, die naast Van den Boogaard en Peeters bestaat uit pianist Mike Roelofs en bassist Harmen de Bresser. Bij het opmaken van de balans blijkt Kitchen Table Blues volgens de kenners tot de beste Americana-albums van dat jaar te behoren. Amper een jaar later komt JW al met Laagstraat 443, vernoemd naar het adres waar het gelijknamige album onder leiding van Gabriël Peeter is opgenomen: het huis van gitarist Ruud van den Boogaard. Hoe kleiner de bezetting, des te beter JW uit de verf lijkt te komen. Toch getuigen de verstilde luisterliedjes wel degelijk van muzikale creativiteit. Anders dan voorheen zingt JW ditmaal in het Brabants. Naar eigen zeggen kon hij zich In het Engels altijd nog verbergen achter de indirectheid van een ‘vreemde' taal. Nu is er geen vertaalstap meer nodig, niet voor hem én niet voor de luisteraar. Bovendien komt JW door deze taalverandering los van het Americana-idioom: hij kan voortaan alle kanten op. Read more on Last.fm. User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License; additional terms may apply.